من صدای نفس باغچه را میشنوم

وصدای ظلمت را وقتی از برگی میریزد

و صدای سرفه ی روشنی از پشت درخت

عطسه ی اب از هر رخنه ی سنگ

  چکچک چلچله از سقف بهار

و صدای صاف باز و بسته شدن پنجره ی تنهایی

و صدای پاک

پوست انداختن مبهم عشق

بد عادت کردن چشمام از وقتی که اینجایی                                          تو با ارامش چشمات با این لبخند رویایی

همه حرفام همه شعرام تصویری از دردن                                               چشات معیار زیبایی تو قلبم عوض کردن

کسی مثل منه عاشق به احساس تو مومن نیست                   میخوام افسانه شم با تو میدونم غیر ممکن نیست

تورو از وقتی که دیدم چشامو رو همه بستم                                    همه عالم میدونن که به چشمای تو وابستم  

دیگه قلبم با اهنگ نفس های تو مائنوسه                                      توکه میخندی انگاری منو خوشبختی میبوسه

بدعادت کردی ای چشماموته این قصه پیدا نیست              تو انقدر خوبی که جزتو به چشمم هیچ چیزی راه نیست

واسه تومن کمم اره،تو حقت بیشتر از ایناس                                        ولی زیبایی مهتاب توی نگاه شب پیداس

اره تو از چشام خوندی چقد از دلهره خستم                                         اگه ارامشی دارم اونو مدیون تو هستم